Click here to add a message

___________________________________________________________________________________________

eline moreaux Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 20h25
Lieve François, Het is zo moeilijk om te geloven... Jij die zo sterk was en zo vol van toekomstplannen. Je werd zomaar uit het leven gerukt door die verschrikkelijke ziekte. En wij, wij keken machteloos toe... Het is echt ongelooflijk hoe jij zo gevochten hebt: 2 weken geleden zat je nog naast mij examen EHBO af te leggen! Ik kreeg tranen in mijn ogen toen jij temidden het examen even voorover op de bank moest liggen..Waar haalde jij die energie vandaan? Ik herinner me nog dat je mij een berichtje stuurde om te vragen om goed voor Nele te zorgen terwijl jij in het ziekenhuis lag, en met een krop in mijn keel heb ik dan teruggestuurd dat ik dat natuurlijk wou doen.. We waren de 2 koppeltjes van ons klasje, het is in feite nog geen 365 dagen geleden, maar het lijkt een eeuwigheid! En toen je vroeg of ik wou helpen om samen met Nele aan zee je pleister aan je rug wou verversen (wat uiteindelijk niet nodig was) een daar altijd zo'n dankjewel voor zei, kreeg ik daar zo'n raar gevoel bij, jij moest toch helemaal geen dankjewel zeggen! Als iemand dankjewel moet zeggen, dan ben ik het wel... Dankjewel François, je bent een enorme verrijking in mijn leven. Maar altijd blijft er een stukje van jou in mij: het stukje waarin je zo vechtte, het stukje waarvan je ondanks alles zo hield van het leven, het stukje met al je toekomstplannen,... Het maakt niet uit welk stukje, ze zijn allemaal even mooi! Eline

___________________________________________________________________________________________

fanny en familie Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 19h07
Zelfs ben je er niet meer,toch zal je in ons hart blijven.Ik heb nog duizenden herinneringen over je,maar spijtig genoeg kan ik je ze niet meer vertellen.Nu hopen dat jouw leven in de hemel beter zal zijn en zonder lijden. Zaterdag zal ik er zeker zijn om een laatste keer mijn vriend te zien.

___________________________________________________________________________________________

Caroline Duthoit Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 18h47
François, Je ne t'ai vu qu'une seule fois et je ne l'oublierai pas. C'était à Wolluwé. Dans une chambre d'hôpital. Tu avais ce regard qu'ont les gagnants. Une force vive. Une harmonie puissante qui contrastait avec ce pourquoi tu étais là. Je me suis dit : "Ce gars va vaincre la maladie, il sourit tellement bien à la vie!". Et tu vois aujourd'hui, je sais que j'avais raison. Tu as vécu ta vie à fond malgré les obstacles. Tu t'es battu, tu as aimé, tu as fait de tes jours une fête pour toi-même comme pour ceux qui t'ont entouré et t'entoureront toujours. Tu connais le prix de la vie et les valeurs de courage, de travail, d'épanouissement, de famille et d'amour. Tu as su le transmettre aux autres. Tu es en quelque sorte un exemple pour nous tous qui avons si souvent tendance à nous plaindre pour rien. La générosité de ton sourire laisse une empreinte en tous ceux que tu as croisés. Toi qui rêvais de devenir médecin, sais-tu au moins que tu as guéri tant d'âmes autour de toi? Ton énergie a rayonné et je veux tenter le pari que malgré ces jours pluvieux, ton soleil viendra chatouiller et caresser tous ceux à qui tu manques déjà tant. Voilà, François, je voulais juste te laisser ces quelques mots comme des ballons qui s'envolent vers le ciel. José, Anne et les enfants, Je voudrais saluer le courage dont vous aussi avez fait preuve durant ces longs mois de lutte. Votre famille a uni ses forces autour de François. Jamais il n'a été seul. Quelle bonté a-t-il fallu pour le laisser vivre sa vie malgré la peur qui vous nouait le ventre. Grâce à vous, autant qu'à lui, François a pu réaliser certains de ses rêves. Il a vécu libre malgré les contraintes de la maladie. Vous devez être bien fatigués aujourd'hui mais je suis convaincue que votre fils et frère adoré vous aura laissé le plus beau des héritages : une énergie et un courage hors du commun, le tout serti dans un sourire dont lui seul avait le secret. On ne vous laissera pas seuls vous non plus. François veillera sur vous et tous vos proches seront là. Juste là, tout simplement. Pour vous aider, à votre rythme, à marcher lentement vers le jour qui se lève. Je vous présente mes plus sincères condoléances. A vous, ses amis, Juste quelques mots. Je ne vous connais pas mais je sais par les parents de François, combien vous l'avez entouré et aimé. Tout ce qu'il a pu réaliser jusqu'à ce jour, c'est aussi grâce à vous. Vous lui avez permis de vivre plus encore que de survivre. Ce qui se dégageait de François, c'était un équilibre et un élan. Bien sûr, il avait ça en lui mais sa famille et vous, ses amis, vous lui avez ouvert la route. Vous l'avez accompagné. Vous avez laissé entrer les rires, les confidences, les fêtes, les boires et déboires, les blocus, ... Tous ces moments que vous avez partagés vous appartiennent à jamais et sont autant de petits trésors infinis et éternels. Vu de l'extérieur, car encore une fois, je ne connaissais pas personnellement François, je crois qu'il a eu beaucoup de chance de vous avoir pour amis. Tout comme vous avez eu également beaucoup de chance de le connaître et de l'aimer. A vous aussi, je présente mes plus sincères condoléances.

___________________________________________________________________________________________

David Roelandt Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 18h26
Graag zou ik mijn medeleven willen betuigen voor hetgene wat gebeurt is. Verder wens ik nog veel sterkte toe aan de familie en aan de betrokken vrienden. David Roelandt

___________________________________________________________________________________________

Gertjan Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 17h48
Dit liedje beschrijft hoe ik mij nu voel: Alles is voorgoed gedaan Als jij er klaar voor bent 'k Heb aan je zijde gestaan Mijn God, ik heb je graag gekend Ik blijf nu hier jij gaat naar daar En daar is niet zover van hier We spreken af, ik weet niet waar En daar ontmoeten we elkaar Zonder jou tikt de klok even snel Maar de tijden veranderen wel Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan Slaap zacht, je hebt het verdiend Je vocht tot aan je laatste zucht En ga, ga nu m'n vriend En droom voor eeuwig opgelucht Net zoals vroeger kom je wel terecht Ik weet je vindt een thuis heel gauw En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd In m'n hart blijf ik je trouw Zonder jou tikt de klok even snel Maar de tijden veranderen wel Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn Maar precies daarom doet het zo'n pijn Zonder jou tikt de klok even snel Maar de tijden veranderen wel Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan Francois, je was een fantastisch vriend en laat een grote leemte achter... Een leemte die niemand anders kan vullen. Jouw gaan is een groot verlies voor de wereld. Je was tot grootse dingen in staat maar daar heeft het lot jammer genoeg anders over beslist. Vaarwel Francois, het ga je goed vriend.

___________________________________________________________________________________________

jb Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 17h42
Tu vas me manquer Vieu...